آغاز نوشت: چون به زودی به سفر خواهم رفت و نت نخواهم داشت تارنمایم را زود تر از زادروزم به روز می کنم....
دی ماه پیام هایتان را خواهم خواند
گنجینه های یک گیله لوی
گيله لوي برخاسته بود
لرزشي در گلو..........
د.د.د.د.كت.ت.تر گفته بود آنچه نبايد!
بخواهد رفت هوشش ز سر
..............
شبي بدون مهتاب
برق در سفر و فانوس پر شتاب
ريش اديسون بود و خنده بر لبان شمع *
..............
خواهرش مي خواند داستان خورشيد را
.............
خورشيد
چو طلوع نمايد
نان و گرسنگي به تساوي تقسيم مي شود
بام خانه ها برابر
...............
گيله لوي: نويسنده دروغگوست؟
خواهر: نه... چرا چنين پرسي؟
گيله لوي: مگر طلوع خورشيد نه اين است كه صبح گردد؟
خواهر : آري
گيله لوي: اييييين همه سااااااااال زيستم......... اييييييييينهمه طلوع خورشيد.......... چرا بام همسايه؛ بالاتر از است ز بام ما؟
....................
بوي مهرآمد
قطار خواهران به راه
«مي رم مدرسه/ مي رم مدرسه/ جيبام پر از فندق و پسته/ موش موشك من مي خوره غصصه/ چون نشده هفت ساله / تا كه بره مدرسه»
گيله لوي نشسته بر ايوان
سر به زانو مي نگرد خواهرك را
خواهرك زار مي گريست
به دبستان كوچكي دل بسته بود
........................
پدري فرهنگي
شكسته بالا به زير بار فرهنگ
رشك برنده بر ژپتو
چرا كه كتي بودش از بهر فروش
كپن قند........ كمك به دبستان
تا بنمايند خواهران را ثبت نام
كپن شكر: كتاب خواهران
كپن روغن: دفتر و مداد
نبود پولي از براي گيله دختر
دلش را آرزوي كاغذي بود: به سپيدي رخسار
مدادي به سياهي مژگان
تا بنگارد هرانچه را كه خواهد
.............................................
خورشيد در نيمه آسمان
بزرگان در خواب
خواهران به دبستان
گيله لوي را انديشه ها خروشان
...........................................
كيست انكه بشمارد برگ هاي دفترش را؟
خواهران بي شمار
دانه اي پنج دفتر
برگي ميانه دوتا
ضرب چنين هوشي شود هفتاد
..............................................
اينك!
گيله لوي است شادان
كجاست انكه چنين ثروتي بيندوزد؟
هفتاااااااااااااااااااااااد برگ كاغذ
سپيد و در خشان
تا بنگارد روزگارش را
كجاست قارون؟
تا رشك برد به دختر گيلان؟
.........................................
آويز لباس كنار
فرش كنار
كاغذها را ببايد نمود پنهان
تا نبينند خواهران
..........................................
خانه تكاني است
برداشتن فرش ها
اسناد گناه دختر گيلان
باران خشم و دلسوزي
دي ماه ز راه رسيد
خواهري خريد دفتري
..................................
چنين شد كه گيله لوي دانست
سي ام دي ماه است روزي
كه توان ستاند دفتري
از براي نوشتن ز هر دري
.................................................
· مثلی است که می گوید: آن دم که برق می رود، شمع به ریش ادیسون می خندد
· نرخ دفتر + نرخ تورم امروز = لپ تاپ.... امسال باید از کادوها لپ تاپ بیاید بیرون
گیله لوی
گیله لوی دوختر رعنــــــــــای گیلان
می خالا دوخـتره گیـــــــــلدای دیگان
خوانم شعری بوگوم تِه به ســـــرادام
جه تی دیل غوصه وغم هم پــــرا دام
گیله لوی غم نوخــــور دونــیا همینه
اَمِه شادی کمه غـــــــــم در کمـــــینه
تو دی ماه مئن بدای زحمت به دونیا
چی بونم از ازل بدشــــانس بوبوی لا (1)
هیــــــطو وقتی بومای دونیا خراب بو
همه ش جنگ و جدل بو یا سراب بو
چی بونیم گـــیله دختر، نــــازه گیلان
فقط گیـــلان نی یه، هرجــــای ایران
یه ته چوشنک بومای دنیا هیــــطو بو
یا اینه پا شــــله یا چـــــــوشم کم سو
مـــــو که از این هــمه نعمت به دونیا
نه چــــــوم دانم نه دست ونه ســروپا
خالا دوخـــتر تی روزو روزیگــار شاد
تی کیکه بِه دری از مــــــو تو بار یاد
گیله لوی، شـــــاد ببو تی روز مــیلاد
همه ش بارون هنــــه یک کم هنه باد
بوخــــور بادام آســــتونه، بادمــــجون
گیاهخواری، نوخـــورخوتکا فسنجون
گیلــــــکی گــب زِنی عینـــــه قنـــــاری
زمستون تو بومــــای، ایسسی بهــاری
ئی زه دِ صبر بکون وقته بیـــــجار کار
هوا صــــــافا بونه هـــــــــم که هنه یار
تی کارون کار بونه، جــــــورا بونه فال
بازین چووشی بوخون وهم بکون حال
گیــــــــــله لوی، روزیگاره بد نومونه
بارون که بند بومــــای رنگین کـمونه
زمین خوشحال بنه، شـــــــاده قـناری
شنــــــــــیم دسته جمی، دریا کـناری
آغوذ بازی کونیم خج دار جـــــیر باز
هچی شادی کونیم و هــی زنیــم ساز
ایلاهی ســـبز ببی تـی روز و تی شب
یه سر هی باز ببی تی غونـچه ی لب
فراموشا نکون دوست و رفیــــــقون
به یاد بار وبزن ســــر، تی شــفیقون
نودونم می نوشته، شـــــــــعر، چامه
قشنگه یا شُله چـــون کشک و خامه
می استعداد همینه، مــــــرگه ایسمال
می شعرون هیچ ندانه اشـــکم و یال
دوباره ته گونم ای مشـــــــــــته گیلدا
دراز تی عمر ببی و شــــــادی برجا
یه بار دیگه تـــولد تی مــــــــوبارک
نبور از یاد دِ ای مشـــــتی بـــرارک
مـــــنم آرش که هی داد زادرم بیش
هیــــطو هرجا شنم مه دا درن کیش
نوخورغوصـــــه باهار از راه آماره
باهار وقـــــتی بومای باغ لاله زاره
دوعا کونم خـــــــــــودا تا قبله پاییز
تی دیله شاد بونی، تی خونه گلریز
سوچارته سینــه سورخ وهم قناری
بیین تی خـــونه مئن تــی همجواری
خوروسخون ِته بوخونن تا دَمِه شو
شوغالخونه میون تی چوم بشی خو
می کشکی گیله گب زنه ببــخش لا
نومونسه حرفی و تنـــگا بوره جا .. (2)
ایلاهی عومربونی گیلدا توصد سال
همه ش شادی ببی تی قرعه ی فال
پی نوشت:
1-لا: مخفف لاکو
2-قافیه چو تنگ آید/شاعر به جفنگ آید
آسمان سپیدرود درخشان - جان گیلان زمستان 89
